Kortverhaal: De Grafdelver (3)

'omdat omdat en om
nog zoveel meer.'

De volgende dag besloot ik om een verhaal te schrijven, zodra ik uit bed geraakte. Eerst lag ik voor een tijd naar het plafond te staren, dan zat ik op de rand van het bed, tot ik uiteindelijk mezelf naar de keuken sleepte, wat ontbijtgranen in een kom melk gooide, en het gulzig opat. Toen zette ik een opklaptafeltje op de oprit tussen het huis en de garage. De muur van de garage en een fel oranje plaat bedekte me voor de glurende ogen van de buren. Ik ging het huis in voor een pen en honderdvijftig vellen papier, en zette me terug aan mijn tafeltje tussen het huis en de garage. Ik nam de eerste onbeschreven vel papier, en duwde de punt van mijn pen tegen de linkerbovenhoek, vastberaden om de volle honderdvijftig vellen vol te schrijven met de meest briljante tekst die ooit geschreven werd. Mijn hoofdfiguur zou mezelf zijn, vermomd als iemand anders. Hij zou Noah heten, want ik vind dat een mooie naam. Ik telde de letters op mijn vingers. Er waren ook vier letters in mijn naam. Het leek wel een gelukkig toeval.
Noah zat op de oprit te wachten tot er iets gebeuren zou. Het was een klamme middag in mei, en druppels zweet kropen over zijn rug, één voor één, als trage, luie insecten.
Ik leunde achteruit en las wat ik had geschreven. Het leek levendig genoeg, en ik was best trots op het deel over de trage, luie insecten. Alleen had ik het vage gevoel dat ik dat al ergens had gelezen. Voor een uur bleef ik achteruit geleund denken over wat ik nu zou schrijven, totdat mijn moeder me bijna omverreed met haar rode volkswagen toen ze thuis kwam. Vervolgens aten we, keken we tv, en om tien uur zei ik tegen mijn moeder dat ik hoofdpijn had en wou gaan slapen. Een uur later hoorde ik mijn deur opengaan, en mijn moeder zette zich op de rand van mijn bed. Het leek of ze me iets wou zeggen, maar ik deed alsof ik sliep. Ik hoorde ze zuchten, en mijn kamer terug verlaten. Ik besloot om niet verder te schrijven, en mijn zondag te besteden aan mijn thesis. Dan bedacht ik om met mijn studies te stoppen en in Duitsland als kelner te gaan werken. Dan zou ik goed Duits kunnen spreken. Plan na plan speelde zich af in mijn hoofd, en werden steeds waziger tot de duisternis me overviel en ik de volgende dag pas om drie uur wakker werd.