Ik ben een tas koffie aan het drinken in een klein cafeetje in Moskou. Het is koud buiten, dus ik draag bont. Ik denk nerts, maar het zou vos kunnen zijn. De paarden galopperen me voorbij. Ik hoor de honden al blaffen in de verte. Ik heb mijn bronzen hoorn in mijn hand, maar ik weiger erop te blazen. Ik neem een slok koffie en schrijf een verbazingwekkend gedicht op het tafelkleed. Jammer genoeg blaast de wind het kleed weg. Lucebert komt naar me toe, gooit een glas water in mijn gezicht en verandert in een baviaan.
"Jij gekke baviaan," roep ik maar het heeft geen zin. Ik zou niet in de gestoorde Afrikaanse jungle moeten zijn, terwijl mijn minnaar voor zijn leven aan het vechten is aan het front. Ik zou naast hem moeten staan, de Duitsers trotseren en daarna mijn middelvinger naar Bush opsteken. Meer politiek worden. Niet denken, gewoon gaan. Alles met stijl doen. Mezelf bij elkaar rapen. De toekomst is nu. Je moet willen doden om die nieuwe mp3-speler in je handen te krijgen. Meer drugs nemen, je grenzen verleggen. Efexor Excell, Risperdal, vitamines, meer nicotine in je lijf. Dan word ik wel wakker. Ik ga meer boeken lezen, dure haarproducten kopen. Ik moet schitteren. De baviaan rende weg. Ik zou achter hem kunnen gaan of op de knop duwen. Ik duw op de knop, verander van gedachte, en loop achter hem. Ik haal hem in, schrijf hem een cheque uit voor die sensuele massage van gisteren en wacht tot Margaret Thatcher komt opdagen. Ik wil wel eens onder haar rok kijken. Ik val weer in die konijnenpijp.
Willen mensen je saboteren?
Toont je televisie je speciale boodschappen, enkel voor jou bedoelt?
Denk je dat iets buitenaards je lichaam is binnengedrongen?
Heb jij bovennatuurlijke gaven?
Hoor je soms stemmen in je hoofd?
Kan je nog emoties voelen?
Ben je vaak alleen?
Haat je andere mensen?
Weet je nog wat je een uur geleden aan het doen was?
Alle bavianen hebben een lange, hondachtige muil. Hun ogen staan dicht bij elkaar, ze hebben stevige kaken en een dikke vacht, behalve op hun muil. Ze hebben een korte staart en ruwe plekken op hun achterste. Deze dingen heten ischiale callositeiten. Deze callositeiten zijn zenuwloze, haarloze verdikkingen van de huid die zorgen voor het zitcomfort van de bavianen. Bavianen kunnen niet paren met konijnen, maar het is wel geweten dat ze deze soms opeten, vooral de olijfbaviaan, misschien wel de meest woeste van alle bavianen. Als twee mensen, of in dit geval een baviaan en een konijn zich tot elkaar aangetrokken voelen, zorgt dat voor een explosie van adrenaline-achtige neuronchemicaliën. Phenylethylamine wordt als gek rond verspreid. Hun liefde is weliswaar wel onmogelijk.
Stil, de weerman heeft een aankondiging. 'Maandagochtend zal een morgen zijn zonder zon, zonder wolken, zonder regen en de aarde zal voor zo'n vijf seconden stoppen met draaien.' Plots mis ik Kiki, mijn pluchen kikker die ik had als kind. Wat is er met je gebeurd Kiki?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten